Да  вайны  Міхаіл  Белабароды паспеў  скончыць  дзевяць  класаў  Максімавіцкай  школы.  Пацягнуліся  доўгія  гады  акупацыі.  Міхаіл  заўважыў,  што  яго  бацька  начамі  некуды  хадзіў.  Устрывожаная  маці  праводзіла  яго, а  потым  да  раніцы  ўздыхала  і  плакала..

Аднаго  разу  на  світанні  ў  дом  уварваліся  гітлераўцы.  З  імі  былі  і  мясцовыя  паліцаі.  Бацьку  Мішы  схапілі  і  расстралялі  за  падпольную  работу  супраць  фашыстаў,  за  тое,  што  ад  рукі  перапісваў  і  рспаўсюджваў  лістоўкі.  З таго  часу  Міхаіл  Белабароды  становіцца  партызанам.

У  землянку  рэдакцыі  падпольнай  абласной  газеты  “За  Радзіму”  зайшоў  абвешаны  зброяй  і  гранатамі  фарсовы  малады  партызан.  Казырнуўшы  па-ваеннаму,  ён  прадставіўся: “Міхаіл  Белабароды”.

Міша  атрымаў  заданне,  а  праз  трі  дні  з’явіўся  ў  рэдакцыйна  землянцы.  Некуды  спяшаючыся,  ён  расказаў,  што  прыбыў  з  Мацеевіч.  Учора  там  з’явіліся  немцы,  многа  іх,  чалавек  паўтараста.  Яны  забралі  ў  сялян  шсё  пад  чыстую:  хлеб,  сала,  апошніх  кароў.  Міша  з  таварышамі  паведамілі  аб  гэтым  у  штаб,  і  хутка  партызаны  208-га  і  277-га  атрадаў перакрылі  фашысцкім  “нарыхтоўшчыкам”  выхады  з  вёскі,  напалі  на  карнікаў.  Ад  партызанскіх  куль  знайшлі  сабе  смерць  138  фашыстаў,  былі  захоплены  вялікія  трафеі,  у  тым  ліку  і  аўтаматы.  Пра  гэты  бой  Міша  расказваў  з  захапленнем  і  радасцю.  Потым  напісаў  аб  гэтым  у  газету  пад  загалоўкам  “Кулю  замест  хлеба”.

Пасля  гэтага  абласная  і  раённая  падпольныя  газеты  загаловак  Мішы  “Кулю  замест  хлеба”  зрабілі  пастаяннай  рубрыкай,  пад  якой  расказвалі  аб  баявых  справах  партызан.

Адважна  змагаўся  з  ворагам  Міхась  Белабароды.  Але  ў  самы  напружаны  час  гарачых  схватак  ён  ніколі  не  забываўся  пра  газету, пра  свае  карэспандэнцкія  абавязкі.  Падпольныя  партызанскія  газеты – Клічаўская  “Голас  партызана”  і  Магілёўская  абласная  “За  Радзіму”  рэгулярна  а трымлівалі  і  друкавалі  яго  карэспандэнцыі,  напісаныя  па  гарачых  слядах  партызанскіх  баёў.

З  падрыўной  групай старшага  лейтэнанта  Якава  Рыжкевіча, Міхась  белабароды  хадзіў  на  “жалезку”  у  разведку  і  загадзя  аблюбаваў  месца  для  закладкі  міны. Калі  партызанскі  гасцінец  быў  падложаны  на  рэйку  і  надзейна  замаскіраваны,  падрыўнікі  адышлі  ў  кусты,  чакаючы  выбуху.  Хутка  скалыхнуўся  лесм,  і  варожы  цягнік  зляцеў  пад  адхон.

Вярнуўшыся  ў  лагер,  падрыўнікі  леглі  спаць,  не  спаў  толькі  Міша  Белабароды.  Ён  пісаў.  У  наступным  нумары  газеты  была  надрукавана  яго  заметка  “Эшалон  за эшалон”.  Аб  усіх  удзельніках  апошняй  дыверсіі  карэспандэнт  расказаў  падрабязна,  толькі  пра  сябе – ні  слова.

Партызаны  Магілёўшчыны  ведалі  і  любілі  Міхаіла  белабародага.  Камсамольцы  278-га  партызанскага  атрада  выбралі  яго  сакратаром  камсамольскай  арганізацыі.

У  чэрвені  1944  года,  пасля  вызвалення  Магілёўшчыны,  Міша  Белабароды  разам  з  іншымі  партызанамі  ўліўся  ў  ваенную  часць  наступаючай  Чырвонай  Арміі.  Ён  па-ранейшаму  заставаўся  разведчыкам.  Многа  “языкоў”  прывёў.  Хутка  яго  ўзнагародзілі  яшчэ  адным  ордэнам  Айчыннай  вайны.

У  снежні  1944  года  каля  прускага  горада  Ўлаўпенян  група  разведчыкаў  Мішы  Белабародага  вяла  пошук.  Нечакана  вораг  пачаў  весці  моцны  артылерыйскі  абстрэл.  Тут  варожы  снарад  і абарваў  жыццё  партызанскага  карэспандэнта  Мішы Белабародага.  Яму  не  было  яшчэ  і  дваццаці  гадоў,  жыццё  юнака  абарвалася  незадоўга  да  Дня  Перамогі.

Л. РУСЕЦКАЯ,

супрацоўніца  раённага  музея