Дырэктар  філіяла  “Бёрдаўскі  дзіцячы  сад-пачатковая  школа”  Дзмітраўскага  ВПК  “Дзіцячы  сад-сярэдняя  школа”  Ніна  Рыгораўна  Юркавец  расклала  на  стале  бясцэнны  скарб – фатаграфіі,  лісты,  у  якіх   апісваюцца  падзеі  Вялікай  Айчыннай  вайны.

Родныя,  баявыя  сябры,  партызанскія  камандзіры  ўласнаручна  расказваюць  пра  людзей,  якія  змагаліся  з  ворагам  і  навек  засталіся  маладымі.
— Перапіску  вучняў  колішняй  васьмігодкі  з  удзельнікамі  вайны,  іх  родзічамі,  якая  датуецца  шасцідзясятымі,  сямідзясятымі,  пачаткам  80-х  гадоў  мінулага  стагоддзя,  маем  намер  перадаць  у  раённы  краязнаўчы  музей, — расказвае  Ніна  Рыгораўна.  — Многія  лісты  напісаны  чарнілам,  прыгожым  каліграфічным  почыркам,  уласцівым  той  эпосе.  Аўтары  лістоў  дзеляцца  ўспамінамі  аб  вайне  і  баявых  сябрах,  расказваюць  пра  сваіх  родных,  выказваюць  словы  па-дзякі  вучням  і  настаўнікам  за  тое,  што  цікавяцца  вайной  і  лёсам  людзей,  якія  аддалі  свае  жыцці  за  вызваленне  Радзімы  ад  фашыстаў.
На  аркушы  паперы  са  сшытка  ў  клетачку —  спіс  воінаў  і  партызан,  пахаваных  у  брацкай  ма-гіле  ў  вёсцы  Кавяза,   крыжыкамі  адзначаны  прозвішчы  тых,  чые  родзічы  адгукнуліся  на  пісьмы  вучняў.  Ёсць  ліст  з  аўтабіяграфіяй,  спешна  запісанай  чырвоным  чарнілам   былым  дырэктарам  школы.
Мы  беражліва  захоўваем  партрэт  Піліпа  Кавалёва,  перададзены  нам  вучнямі  школы,  у  якой  вучыўся  Герой  Савецкага  Саюза.
У   наступным  годзе  мы  будзем  адзначаць                    70-гадовы  юбілей  вызвалення  Беларусі  ад  нямецка-фашысцкіх  захопнікаў.  Самы  час  “успомніць  усіх  пайменна,  сэрцам  успомніць  сваім,  гэта  трэба  не  мёртвым,  гэта  трэба  жывым ” .  Магчыма,  матэрыялы,  што  сабраны  нашымі  вучнямі  і  калегамі,  будуць  карыснымі  і  дапамогуць  пазбавіцца  белых  плям  у  гісторыі  вайны  і  партызанскага  руху  ў  нашым  раёне.
А  яшчэ  у  нас  ёсць  вельмі  цікавая  рэліквія – званок,  які  служыць  своеасаблівым  талісманам  школы.  Адліты  ён  быў  яшчэ  ў  дарэвалюцыйны  час,  унутры  маецца  адпаведны  надпіс.  Хто  і  калі  прынёс  яго  ў  школу  ўпершыню,  цяпер  наўрад  ці  даведаемся.  Званок  хоць  і  раскалоўся  ад  часу,  але  звініць  і  па-ранейшаму  збірае  першага  верасня  вучняў  за  парты,  нягледзячы  на  тое,  што  наша  школа  перажыла  чарговую  рэарганізацыю.

Запісала  Аліна  Суднік.
Фота  аўтара.