«Кожная новая роля – гэта новае жыццё» – сцвярджаюць самадзейныя акцёры «Надзеі». Яны адкінулі быт і самі падарылі сабе сонечны дзень!
Ужо каля дзясятка гадоў у раённым Доме культуры дзейнічае аматарскі тэатральны калектыў «Надзея». Аснова рэпертуару – творы беларускіх пісьменнікаў. За гэты час калектывам пастаўлены спектаклі па п’есах «Вечар», «Парог» Аляксея Дударава, «Трыбунал» Андрэя Макаёнка і іншыя. А яшчэ акцёры калектыву радуюць гледачоў гумарыстычнымі мініяцюрамі.
Упершыню «Надзея» важка зая-віла аб сабе ў традыцыйным абласным аглядзе-конкурсе аматарскіх тэатральных калектываў «У далонях маёй Беларусі» ў 2011 годзе, калі стала дыпламантам II ступені ў намінацыі «Самы яркі аматарскі ансамбль». У скарбонцы калектыву і дыплом III ступені гэтага ж абласнога конкурсу (2017г.).
На сёлетні агляд-конкурс клічаў-скія акцёры прадставілі новы спектакль па п’есе А. Дударава «Апошні ўзлёт». Вынікі яго будуць падведзены ўжо ў пачатку красавіка.
Кожны раз самадзейны тэатр не перастае здзіўляць нас выбарам рэпертуару, палётам думкі, новымі акцёрскімі рашэннямі.
Як журналісту, мне нядаўна па-шчасціла быць у ліку першых гледачоў гэтага новага спектакля яшчэ ў час яго генеральнай рэпетыцыі. Ён выклікаў у нас буру эмоцый, слёзы на вачах і расчуленыя сэрцы – найлепшае сведчанне поспеху.
П’еса «Апошні ўзлёт» прысвечана падзеям Вялікай Айчыннай вайны. Дзеянне разгортваецца ў нямецкім палоне. Перад гледачамі экіпаж – трое лётчыкаў, чый самалёт пацярпеў аварыю над захопленай ворагамі тэрыторыяй. Іх схапілі і вядуць на допыт. За паводзінамі персанажаў Барткевіча, Грышчука, Вагура пільна назірае нямецкі псіхааналітык Грэйвіц.
Лёс лётчыкаў, іх стойкасць, гераізм, самаахвярнасць кранулі душу да глыбіні, прымусілі ў чарговы раз прыгадаць падзеі ваенных гадоў, любімыя фільмы і літаратурныя творы пра вайну.
У «Надзеі» над пастаноўкай працавалі каля трох месяцаў. У студзені быў напісаны сцэнарый па п’есе. Затым вёўся пошук акцёраў на галоўныя ролі. А потым ішлі рэпетыцыі, самадзейныя акцёры не шкадавалі сіл і вольнага часу. Усю творчую частку, афарміцельскую (грым, дэкарацыі, касцюмы) узяла на сябе Тамара Астроўская, метадыст раённага Дома культуры. Яна ж – мастацкі кіраўнік «Надзеі», а яшчэ і сцэнарыст, рэжысёр-пастаноўшчык, акцёр у адной асобе. На яе думку, спектакль будзе мець поспех і кранаць сэрцы гледачоў дзякуючы добраму акцёрскаму саставу.
Пазнаёмімся з акцёрамі?! Аляксандр КРЫВАНОС – улюбёны ў тэатр чалавек, работнік культуры па адукацыі. Прызнаецца: «Калі не іграю – не жыву».
Міхаіл СТАРПОВІЧ у «Надзеі» з першых дзён стварэння калектыву. Чалавек з прыродным аптымізмам, пачуццём гумару, тэатр для яго – магчымасць самавыяўлення. Працуе ў ААТ «ПМК-89 Водбуд» трактарыстам, а на сцэне ён ужо больш за 30 гадоў. «Захварэў» творчасцю, тэатрам яшчэ падчас вучобы ў Кіраўскім СПТВ. І ў арміі ў тэматычных вечарах удзельнічаў, частушкі на балалайцы выконваў, пасля быў удзельнікам мастацкай самадзейнасці ў Патоцкім СДК.
Вольга САРОКІНА – прадавец-кансультант пункта мабільнай сувязі Velcom. Бацька яе быў кадравым ваенным. Пэўны час сям’я жыла ў Казахстане. Там яшчэ дзяўчынкай яна ўдзельнічала ў школьным тэатральным калектыве, у складзе дзіцячага вакальнага ансамбля выступала перад чабанамі. На малой радзіме, у Клічаве, любоў да спеваў прывяла яе ў ансамбль «Гасцінны двор» РДК. І вось ужо каля двух гадоў Вольга іграе ў самадзейным тэатры. Першая яе роля – роля Ніны, жонкі Буслая, у спектаклі «Парог», які, дарэчы, на той час ішоў і на сцэнах СДК аграгарадкоў Заполле, Арэхаўка.
У складзе аматарскага тэатральнага калектыву «Надзея» і работнікі РДК Арцём МАРЧАНКА, акампаніятар дзіцячага аддзела, Мікіта ШАЎЧЭНКА, інжынер гукаўзмацняльнай апаратуры, а таксама Уладзіслаў САЎЧКОЎ, настаўнік Запольскай СШ, Таццяна ЛАПКО, старшы інспектар групы рэжымна-сакрэтнай дзейнасці РАУС.
Удалым аказваецца заўсёды музычнае афармленне спектакля, дзякуючы гукааператару Ліліі БАКАЛАВАЙ, загадчыцы аўтаклуба цэнтралізаванай клубнай сістэмы.
Думаецца, у клічаўлян і жыхароў раёна хутка будзе магчымасць па-глядзець пастаноўкі аматарскага тэатральнага калектыву «Надзея».
Ніна ІЗОХ. Фота аўтара 
і з архіва РДК.